Het schieten heeft eindelijk opgehoden. Ik draai me naar de trechter en wenk de anderen. Ze klauteren eruit n trekken hun maskes af. We pakken de gewonde beet, één steunt zijn gespalkte arm. Zo strompelen we haastig weg. Het kerkhos is één ruïne. Doodkisten en lijken liggen door elkaar heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten